Στο νέο "Scenes From A Memory...'', το Metal Nuovo έχει την τιμή να φιλοξενεί την απίστευτη νέα φωνή των Wardrum, Γιώργο Μαργαριτόπουλο και να μας αναφέρει τα πέντε εκείνα άλμπουμ που τον επηρέασαν στην μουσική του σταδιοδρομία...
''Αν υπάρχει κάτι δυσκολότερο από το να διαλέξω μόνο 5 δίσκους που με έχουν επηρεάσει συναισθηματικά, αυτό σίγουρα είναι να τους βάλω σε σειρά κατάταξης!
Δίσκοι λοιπόν με τους οποίους συνδέομαι συναισθηματικά σε επίπεδο που κάθε φορά που τους ακούω να ταξιδεύω αυτόματα πίσω σε τόσο δυνατές στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ.
Ευχαριστώ τον Κωνσταντίνο Καραγεωργίου για την πρόταση!''
5. Dream Theater - Metropolis Pt. 2: Scenes From A Memory
''Μπορεί το Images και το Awake να έχουν τον καλύτερο LaBrie και τραγουδάρες που άφησαν ιστορία κλπ. Όσο τεχνικοί και εκτελεστικά τρομακτικοί είναι οι 2 παραπάνω, αυτός εδώ για μένα το έχει σε συναίσθημα. Ίσως φταίει η εποχή που τον άκουσα, στη μεταβατική περίοδο την εφηβείας όπου όλα είναι στο peak τους, αλλά το μουσικό ντύσιμο του concept αυτού με αγγίζει όσο ελάχιστα. Έχουν γράψει κι αλλού καλές μπαλάντες αλλά το συναισθηματικό momentum των χαρακτήρων της ιστορίας μέσα στα Though Her Eyes, The Spirit Carries On, Finally Free είναι για μένα που δίνει κάτι έξτρα. Για τραγουδάρες όπως τα Home, Strange Deja-Vu, Beyond This Life και το εκπληκτικό Overture δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι…! Ένα από τα καλύτερα concept albums ever.''
4. Skid Row - Slave To The Grind
''Είμαι Δευτέρα Λυκείου και έχοντας ακούσει τον πρώτο εξαιρετικό τους δίσκο πηγαίνω στον επόμενο, περιμένοντας πως θα ακούσω ακόμη ένα πάρα πολύ καλό hard rock album. Πατώντας το play και οι πρώτες νότες του Monkey Business ούτε που με προϊδεάζουν για το τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια… Λίγα δευτερόλεπτα μετά και έρχεται η συνειδητοποίηση ότι το hard rock δεν ακούστηκε ποτέ τόσο metal, μανιασμένο, και τσαμπουκαλεμένο! Εδώ μέσα κυριαρχεί η εναλλαγή λυσσασμένου hard rock με δόσεις punk αισθητικής και metal αγριάδας, με τις πιο σκοτεινές μπαλάντες που μόνο μια Jekyll And Hyde φωνή με απίστευτες ερμηνευτικές ικανότητες σαν του Sebastian Bach θα μπορούσε να αποδώσει. Επειδή κράτησε χρόνια αυτό το κόλλημα, ο δίσκος πάντα θα μου θυμίζει τα ανέμελα χρόνια στη Θεσσαλονίκη σαν φοιτητής και θα τα δένει μ αυτόν εδώ το δίσκο με την υπενθύμιση πως κάποια πράγματα γίνονται μόνο μια φορά!''
3. Queensrÿche - Operation:Mindcrime
''“Ανάμεσα” στον πιο prog προκάτοχο και τον πιο “pop” διάδοχό του, ο δίσκος αυτός αποτελεί απόλαυση για μένα. Τραγουδάρες, ρεφρενάρες, με ιδέες και παιξίματα ενός “τόσο όσο” prog χαρακτήρα. Ένα dark, intriguing concept που το “βλέπω” κάθε φορά μπροστά μου σαν ταινία. Τόσο τέλεια είναι δοσμένο. Να πω για τη φωνή του Tate, της οποίας και η τελευταία αναπνοή εδώ μέσα έχει το ΤΕΛΕΙΟ performance; Η βιντεοκασέτα δε του Operation:Livecrime έπαιζε με τις ώρες και στο τέρμα όταν λείπανε οι υπόλοιποι από το σπίτι, κάνοντας την εμπειρία ακόμα δυνατότερη. Σαν τραγουδιστή είναι ο δίσκος που μου έμαθε τι σημαίνει vocal performance. Σαν ακροατή θα με στοιχειώνουν μια ζωή με την καλύτερη δυνατή έννοια οι ρεφρενάρες των The Mission, Suite Sister Mary, Breaking The Silence, I Don’t Believe In Love, και Eyes Of A Stranger.''
2. Judas Priest - Painkiller
''Είναι αδύνατο να βρεις κλασσικό μεταλά που να μη γουστάρει αυτό το δίσκο.
Αυτό και μόνο τα λέει όλα, τόσο για την ποιότητά του όσο και για την επιρροή του σε όλους μας.
“Αυτό πρέπει να το ακούσεις, θα σου πέσει το σαγόνι” θα άκουγες από όποιον σου έδινε αυτό το δίσκο.
Ο 14χρονος εαυτός μου δε θα μπορούσε να είναι λιγότερο έτοιμος για το πρώτο play στο ομώνυμο 1ο τραγούδι…Δε βγήκε από το disc-man μου για πάαρα πολύ καιρό από τότε και ακόμα και σήμερα άπαξ και πατηθεί το play, δύσκολα θα αλλάξω δίσκο μέχρι να ακουστεί και η τελευταία νότα του. Halford στο peak του, Tipton και Downing με nitro boost, βράχος Ian Hill και Scott Travis drumming για σεμινάριο. Όχι απλά 10, αλλά 10 με τόνο!''
1. Iron Maiden -
“Seventh Son Of A Seventh Son”
''Ήταν, είναι και θα είναι πάντα στην κορυφή με τεράστια διαφορά.
Στη θέση αυτή θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε κυκλοφορία τους της περιόδου 82-88, όμως για μένα αυτό είναι το πιο ξεχωριστό.
Δεν ήταν η εισαγωγή μου στους Maiden, αλλά ήταν ο δίσκος που τους έκανε την αγαπημένη μου μπάντα. Η πλήρως ανεπτυγμένη μορφή του οράματος του Steve Harris, η συνθετική και στιχουργική ωριμότητα, οι ανατριχιαστικές ερμηνείες… Μόνο το The Evil That Men Do να ανέφερα θα είχα αποδείξει το επιχείρημά μου… (Το αγαπημένο μου κομμάτι όλων των εποχών) Τι να αφήσεις απ᾽ έξω; Τo ομώνυμο με την τρίχα να σηκώνεται κάγκελο ΚΑΘΕ φορά ΚΑΙ για τα 9:53 λεπτά που διαρκεί; Infinite Dreams? Can I Play With Madness? Clairvoyant? Only The Good Die Young? Απλά δεν γίνεται. Αποτέλεσμα; Κάθε φορά που ξεκινάει η φράση “Seven Deadly Sins…” να καταλήγω να περνάω τα υπόλοιπα 43:51 λεπτά αναβιώνοντας την 1η μου ακρόαση. Ξανά και ξανά. Εννοείται πως όση ώρα γράφω έχει παίξει ήδη μια φορά ολόκληρο… ώρα για δεύτερο γύρο!''
Οι Wardrum κυκλοφόρησαν στις 28 Μαΐου το πολύ αναμενόμενο πέμπτο τους άλμπουμ, με την ονομασία "Mavericks'' από την Steel Gallery Records, με τα απίστευτα φωνητικά του Γιώργου Μαργαριτόπουλου να γράφουν την δική τους ιστορία. Την παρουσίαση του άλμπουμ μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου