Υπάρχουν παρουσιάσεις που ξέρω ακριβώς τί θέλω να γράψω, πως να τις μεταφέρω, πως να παρουσιάσω την δουλειά ενός συγκροτήματος με συγκρατημένο ύφος και ειλικρινή άποψη.
Στη νέα δουλειά των Ελλήνων progressive (παίζουν τα πάντα και συμφέρουν) metallers Disharmony, δυσκολεύομαι πάρα πολύ, γιατί πολύ απλά μερικές φορές ο γραπτός λόγος σε τέτοια ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ είναι πολύ φτωχός!Οι Disharmony, πέντε χρόνια μετά την δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά ''The Abyss Noir'', έρχονται να μας βομβαρδίσουν με έναν από τους καλύτερους δίσκους, όχι της χρονιάς μόνο αλλά έναν δίσκο που τείνει να γίνει μουσικό εικόνισμα προοδευτικής λατρείας και όχι δεν είμαι υπερβολικός. Το τρίτο τους άλμπουμ ''Gods Made Of Flesh'', κυκλοφόρησε στις 26 Απριλίου από την GrimmDistribution και περιέχει έντεκα δαιδαλώδεις συνθέσεις προοδευτικής μουσικής άποψης, με κύριο γνώμονα τη λατρεία για την heavy metal μουσική, την μουσική κληρονομιά των θεών Nevermore, ένα doom metal υπόβαθρο που δεν διστάζει σε στιγμές να βγάζει έναν όμορφο και σκοτεινό χαρακτήρα και ένα μουσικό σχολείο που ξεκινάει από το παραδοσιακό heavy metal μέχρι και το μελωδικό death metal.
Οι Disharmony αποτελούνται από μουσικούς με εμπειρία, τεχνική κατάρτιση και με μία φωνή που ακούει στο όνομα Christos Kounelis και συνδυάζει με τέτοιο απίστευτο τρόπο δύο κορυφαίους ερμηνευτές (Rob Halford και Warrel Dane) που αυτό από μόνο του αποτελεί θεόσταλτο όνειρο, για όλους εμάς που προσκυνάμε τέτοιες κορυφαίες μορφές.
Στο κύριο συστατικό τώρα της παρουσίασης που είναι η μουσική, το άλμπουμ ξεκινάει με τον τυφώνα ''The Cynic and the Beggar'' και τα σαγόνια πέφτουν στο πάτωμα. Ασήκωτα ριφ, μία ερμηνεία που μου έφερε στο νου την παράνοια των Depressive Age και ένα απίστευτο ρεφρέν που θα ουρλιάζουμε στις live εμφανίσεις τους! Τρελές ταχύτητες με το thrash στοιχείο να κυριαρχεί στο ''Nogard'', με τις μουσικές αλλαγές να δίνουν και να παίρνουν, στην κυριολεξία, την ψυχή μας. Η έμπνευση στα ριφ δεν έχει τελειωμό, τα διπλο-πέταλα έχουν πάρει φωτιά και τα ουρλιαχτά στο κλείσιμο της σύνθεσης σαρώνουν. Doom καταστάσεις στο γοτθικό και αγαπημένο ''Cruel and Bitter'' που σε ταξιδεύει στην κόλαση του Δάντη και συνεχίζεται πολύ επιτυχημένα στο ''The Cry of the Gods'', δύο συνθέσεις που όλη η μουσική μαγική κατάρτιση της μπάντας παρουσιάζεται με επιτυχία. Το ''Dreamers Lost'' είναι μία μικρή εφιαλτική ανάπαυλα για το σχεδόν οκτάλεπτο ''Of Flesh'', ένα μίνι έπος που όσο κάθομαι και το σκέφτομαι δεν το κρύβω πως σιγά σιγά, η αισθητική, η ατμόσφαιρα του άλμπουμ τείνει να πλησιάσει την ατμόσφαιρα ενός άλλου αριστουργήματος, αυτό του ''Burnt Offerings'' των Iced Earth και του ''Dreaming Neon Black'' των Nevermore, έτσι ώστε να μπορέσω να σας περάσω την ατμόσφαιρα και την μουσική τεχνοτροπία του τεράστιου αυτού δίσκου.
Βομβαρδισμοί στο ''Trigger of Pleasure'', σε μία σύνθεση που δεν φτάνει τα πέντε λεπτά πέρασαν τόσα πολλά πράγματα, τόσες αλλαγές που πραγματικά μόνο εντυπωσιακό είναι. Η εισαγωγή του ''Desertion'' με ταξιδεύει στην ατμόσφαιρα του ''Blackwater Park'' των Opeth μέχρι να ανέβουν και πάλι οι ταχύτητες και να κλείσει εμπνευσμένα με την ίδια μελωδία που ξεκίνησε, τρομερή σύνθεση! Μικρή ατμοσφαιρική ανάπαυλα με το ''The Shores of Our Destiny'' για την γοτθική/μελωδική σύνθεση του δίσκου ''Under the Waves'', για να κλείσει το άλμπουμ με το οκτάλεπτο ΕΠΟΣ ''L.I.F.E.'' και εδώ το συγκρότημα μας στέλνει αδιάβαστους με μία από τις κορυφαίες/ασήκωτες/τιτάνιες/τεχνικές συνθέσεις που μας πρόσφερε ποτέ η αγαπημένη μας μουσική! Πραγματικά τέτοιοι δίσκοι πρέπει να κλείνουν με τέτοιες συνθέσεις, η αφήγηση στα ελληνικά στη μέση της σύνθεσης αξίζει τα συγχαρητήρια μου και ταπεινά υποκλίνομαι στο μουσικό μαγικό οίστρο των δημιουργών της. Πραγματικά όμως αν δεν την ακούσετε εσείς οι ίδιοι με τα αυτιά σας, δεν θα μπορέσετε να αντιληφθείτε τα λεγόμενα μου και ευτυχώς η τεχνολογία πλέον μας παρέχει αυτήν την ευκολία, ώστε να μπορέσουν τα λόγια μου να επιβεβαιωθούν για του λόγου το αληθές.
Το μαγικό εξώφυλλο-δημιουργία του Achilleas Gatsopoulos συμπληρώνει το μαγικό πακέτο, ενώ η δυνατή και καθαρή παραγωγή δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από άλλες μεγάλες του εξωτερικού. Ο κύβος ερρίφθη και η ιστορία έγραψε πως άλλος ένας κλασικός δίσκος δημιουργήθηκε για να σταθεί επάξια απέναντι σε δίσκους όπως το ''Politics Of Ecstasy'', η ιστορία ξαναγράφεται με χρυσά γράμματα αλλά αυτή τη φορά από τους Έλληνες Disharmony!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου