Τί σημασία έχει αν πέρασαν επτά ολόκληρα χρόνια από την πρώτη δουλειά των Ελλήνων heavy-power metallers, The Silent Rage. Η επιστροφή τους με το νέο δεύτερο άλμπουμ τους θα μας ανταμείψει όλους μας.
Μας το ξεπληρώνουν και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κυκλοφορώντας ένα δίσκο που σίγουρα θα εντυπωσιάσει, θα δημιουργήσει αυχενικά σύνδρομα, θα κλείσει λαιμούς και θα προκαλέσει λαρυγγίτιδες. Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζω τη δισκάρα με την ονομασία ''Nuances of Life''.
Πριν ξεκινήσω να γράφω το οτιδήποτε, πρέπει να αναφέρω πως δεν χρειάζεται να δίνεται σημασία στο πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα κάνει ένα συγκρότημα για να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ. Προσωπικά από τη δική μου πλευρά χαίρομαι όταν ένα μουσικό προϊόν έχει ''ψυχή'' και ποιότητα παρά να είναι άψυχο, μπαγιάτικο και αναμασημένο. Αν και στην περίπτωση των The Silent Rage έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα που μόνο δραστήρια μπορείς να την χαρακτηρίσεις με συχνές ζωντανές εμφανίσεις.
Κάνοντας το επόμενο λογικό βήμα, το συγκρότημα γράφουν το νέο δεύτερο δίσκο τους με συνθέσεις που το νεύρο, η μελωδία και οι ρεφρενάρες έχουν τον πρώτο λόγο. Θα το θέσω με παράδειγμα για να το καταλάβετε. Φανταστείτε τους Iced Earth να συναντούν τους τρομερούς Cage και τα δύο αυτά με έναν μοντέρνο ήχο και με μία προσωπική σφραγίδα, μπολιάζοντας μπόλικες επιρροές από Judas Priest. Αλλά όλα αυτά, όλες αυτές οι αναφορές δεν έχουν καμία σημασία αν οι συνθέσεις δεν έχουν κάτι να πούνε μέσα στη ψυχή σου. Το επόμενο σωστό βήμα είναι ότι στα φωνητικά έχουν μία φωνάρα που ακούει στο όνομα Μιχάλης Ρινακάκης και όχι μόνο μπορεί να υποστηρίξει το όραμα της μπάντας, αλλά θέτει τον εαυτό του αναπόσπαστο μέλος, επομένως οποιαδήποτε άλλη αλλαγή καλό είναι να μην γίνει στο τομέα αυτό διότι στο μικρόφωνο έχουμε έναν φωνητικό θησαυρό.
Δεν σας φτάνουν όλα αυτά? Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την εξαιρετική Scarlet Records, μία ιταλική εταιρεία που μπορεί να προωθήσει το όραμα των παιδιών και μία παραγωγή από τον Φώτη Μπενάρντο, όπου εδώ θα τολμήσω να πω πως έφτιαξε ένα ξεχωριστό δυνατό και καθαρό ήχο, απ' ότι είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν από το συγκεκριμένο παραγωγό και μπράβο του.
Οι συμμετοχές του Harry Conklin στο ''Scarlet Dawn'' και του Stu Block στο ''Another Fallen Dreamland'' ανεβάζουν τόσο πολύ ένα ήδη πετυχημένο αποτέλεσμα με τις πανέμορφες ερμηνείες τους. Συνθέσεις τώρα. Εδώ με πιάνει ήδη ένα νευρικό γέλιο. Δεν νομίζω, βασικά είμαι σίγουρος αλλά αφήνω μία μικρή περίπτωση σε κάποιον να μην αρέσει, να μην κάνει κλικ κάποιο τραγούδι του δίσκου και πως όλες οι συνθέσεις πιάνουν το άριστο. Προσωπικά το ''Exhaling Fear'' συγκαταλέγεται στις αγαπημένες μου συνθέσεις, αλλά δεν είναι δυνατόν συνθέσεις όπως το εναρκτήριο ''The Serpent Lord'' ή το κολασμένο ''Code Of Destruction'' να μην σας κολλήσουν στον τοίχο. Όμορφη επική στιγμή το mid tempo ''Black Monday'' όπου σιγά-σιγά εξελίσσεται σε ένα δυναμικό και επιβλητικό άσμα.
Οι δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες είναι εντυπωσιακή. Άλλοτε οι μελωδίες συγκινούν, άλλοτε κόβουν σαν ξυράφια, οδοστρωτήρες στην κυριολεξία που γκρεμίζουν ντουβάρια ενώ τα διπλοπέταλα παίρνουν φωτιά. 55 λεπτά, μαζί με τα bonus, όπου πραγματικά δεν θα καταλάβετε πως θα περάσουν, αυτό και μόνο αποτελεί μουσική επιτυχία.
Ο Νίκος Σιγλίδης σαν σωστός καπετάνιος οδηγεί το μεταλλικό του καράβι στην πιο σωστή κατεύθυνση, καταιγίδες και μπόρες δεν πτοούν σε καμία περίπτωση τον τυφώνα με την ονομασία ''Nuances of Life''. Επιβιβαστείτε χωρίς φόβο!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου